Wraz z zatwierdzeniem ustawy nr 232 w dniu 11 grudnia 2016 roku oraz jej wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2017 roku, potwierdzona została treść Ustawy Budżetowej 2017.

Przepisy zawarte w ustępach 148 – 159 Ustawy Budżetowej 2017 mają na celu, po pierwsze: ustalić dogodne warunki, by przyciągnąć na rynek włoski kapitał zagraniczny, po drugie: zatrzymać rosnącą migrację młodych, wykształconych Włochów za granicę, ułatwiając powrót do kraju naukowcom mieszkającym poza krajem.

W poniższym, krótkim artykule skoncentruję się jedynie na pierwszym z zagadnień, to jest na przepisach, których celem jest przyciągnięcie na rynek włoski zagranicznych inwestycji kapitałowych.

Zgodnie z postanowieniem ustępu 148 Ustawy Budżetowej 2017, do tekstu jednolitego przepisów dotyczących procesu imigracji zostaje dołączony nowy artykuł 26-bis, pod tytułem Ingresso e soggiorno per investitori Przyjazd i pobyt dla inwestorów), który upraszcza procedurę wydawania wiz i pozwoleń na pobyt dla obcokrajowców z zamiarem dokonania dużych inwestycji we Włoszech.

Aby otrzymać tę szczególnego rodzaju wizę na okres dwóch lat (odnawialną, w określonych przypadkach, na okres 3 kolejnych lat), która, nie bez powodu, jest nazywana “wizą dla inwestorów” i która zezwala na wjazd i pobyt we Włoszech na okres powyżej 3 miesięcy, wnioskujący obcokrajowiec powinien złożyć komplet dokumentów, zgodnie z procedurą, która zostanie ustalona rozporządzeniem międzyresortowym. Wnioski w tym trybie nie będą objęte limitami ustalonymi w “rozporządzeniu dot. migracji” (którego celem jest zahamowanie rosnącej imigracji obcokrajowców).

Wiza dla inwestorów będzie wydawana obcokrajowcom z zamiarem:

• inwestycji o nakładzie minimum 2.000.000 EURO w papierach wartościowych wydanych przez Rząd włoski, pod warunkiem, że nie będą zbyte w okresie do 2 lat od ich objęcia;

• inwestycji o nakładzie minimum 1.000.000 EURO w kapitale spółki utworzonej i działającej we Włoszech, pod warunkiem, że objęte udziały (akcje) nie będą zbyte w okresie do 2 lat od ich objęcia lub o nakładzie minimum 500.000 EURO w przypadku spółki będącej innowacyjnym start-upem wpisanym do specjalnego włoskiego rejestru przedsiębiorców;

• przekazania darowizny o wartości minimum 1.000.000 EURO na wsparcie projektu publicznego z dziedziny kultury, nauki, kierowania procesami imigracyjnym, badań naukowych, ratowania dóbr i krajobrazów kulturowych.

W celu dopełnienia wymogów przewidzianych przepisami, obcokrajowiec ubiegający się o wizę winien złożyć, zgodnie z procedurą ściśle określoną przez rozporządzenie Ministra rozwoju ekonomicznego, za zgodą Ministra spraw wewnętrznych i Ministra spraw zagranicznych oraz zgodnie z zasadami współpracy międzynarodowej, wydane w ciągu 90 dni od dnia wejścia w życie Ustawy Budżetowej 2017, następujące dokumenty:

• kopię dokumentu podróży, którego ważność jest dłuższa o przynajmniej trzy miesiące od ważności wnioskowanej wizy;

• dokumentację zaświadczającą: i) dostępność minimalnej sumy opisanej powyżej inwestycji lub darowizny i ii) okoliczności pozwalające na transfer tej sumy do Włoch;

• zaświadczenie o legalnym pochodzeniu funduszy;

• pisemne oświadczenie zawierające szczegółowy opis cech oraz odbiorców inwestycji lub darowizny.

Poza tak zwaną wizą dla inwestorów, kolejną nowością jest przewidziany w ustępie 152 Ustawy Budżetowej 2017, dołączony do Tekstu Jednolitego Ustawy o Podatkach Dochodowych (TUIR) nowy artykuł 24-bis, pod tytułem Opzione per l’imposta sostitutiva sui redditi prodotti all’estero realizzati da persone fisiche che trasferiscono la propria residenza in Italia ( Opcja podatku zastępczego od dochodów uzyskanych za granicą dla osób fizycznych, które przeniosą swoją rezydencję do Włoch).

Takie środki mają na celu zachęcenie podmiotów włoskich i/lub zagranicznych nierezydentów do przeniesienia swojej rezydencji na teren Włoch.

Podmioty te, w przypadku decyzji o przeniesieniu swojej rezydencji podatkowej na teren Włoch, mogą wybrać opodatkowanie od dochodów uzyskanych za granicą w formie ryczałtu, w wysokości 100.000 EURO za każdy okres podatkowy; skorzystanie z takiej opcji jest możliwe pod warunkiem, że wnioskodawca w okresie 10 lat przed przeniesieniem rezydencji do Włoch, zamieszkiwał za granicą przez przynajmniej 9 lat (a więc nie rozliczał się podatkowo we Włoszech).

Taka opcja charakteryzuje się przede wszystkim:

• okresem ważności do maksymalnie 15 lat i może zostać odwołana;

• możliwością jej wstrzymania w przypadku ominięcia lub częściowej opłaty podatku zastępczego;

• możliwością jej rozszerzenia na jednego lub więcej członków rodziny wnioskodawcy, pod warunkiem, że przeniosą oni rezydencję do Włoch i nie rozliczali się podatkowo we Włoszech przez przynajmniej 9 lat w ciągu ostatnich 10 okresów rozliczeniowych (na każdego członka rodziny przypadają do uiszczenia kolejne 25.000 euro rocznie tytułem podatku zastępczego);

• zryczałtowany podatek zastępczy dotyczy także dochodu będącego efektem sprzedaży pakietów akcji, poczynając od szóstego roku trwania opcji;

• może zostać zastosowana dopiero po otrzymaniu pozytywnej odpowiedzi na odpowiedni wniosek złożony w Agenzia delle entrate (Urząd Skarbowy).

Podatek zastępczy należy uiścić jednorazowo w terminie przewidzianym na rozliczenie podatku dochodowego i nie jest on odliczany od żadnego innego podatku lub składki. Sposoby zastosowania, zmiana lub odwołanie opcji i rozliczenia podatku zastępczego powinny zostać określone przez Agenzia delle entrate rozporządzeniem dyrektora, które winno być wydane w ciągu 90 dni od wejścia w życie ustawy.

Należy uznać, że wysiłek prawodawcy włoskiego w celu przyciągnięcia kapitału i podmiotów do Włoch jest znaczący.

Konieczne jest jednak przeanalizowanie treści rozporządzeń międzyresortowych, niezwykle ważnych dla opisanej procedury, które powinny zostać wydane do końca marca.