Podatkowa strona nieruchomości. Cykliczny newsletter dla branży RE.

Dodatnia wartość firmy (tzw. goodwill), rozumiana jako nadwyżka ceny nabycia nad wartością rynkową składników majątkowych przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nie stanowi prawa majątkowego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o PCC i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem – tak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 21 lutego 2022 r. sygn. III FPS 2/21 podjętej w składzie 7 sędziów.

„To ważna i korzystna dla podatników uchwała, która powinna zakończyć spory związane z kwalifikowaniem goodwill jako prawa majątkowego.  Praktyczne znaczenie uchwały powoduje związanie wszystkich składów orzekających sądów administracyjnych we wszystkich sprawach jej  treścią” – wyjaśnia Małgorzata Wąsowska kierująca zespołem podatkowym w act BSWW legal & tax.

Spółka jest uprawniona do zaliczenia do KUP wartości netto Wynagrodzenia za dostosowanie przedmiotu najmu do stanu poprzedniego i wykonanie prac naprawczych, udokumentowanego fakturą wystawioną przez Wynajmującego – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 1 lutego 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.575.2021.2.PC.

Sprawa dotyczy Najemcy, pomieszczeń magazynowych, który zawarł porozumienie zobowiązujące go wobec Wynajmującego do zapłaty wynagrodzenia (i) za odebranie przedmiotu najmu w stanie, w jakim znajdował się w dacie zawarcia porozumienia oraz (ii) za wykonanie prac naprawczych, które miały na celu dostosowanie przedmiotu najmu do stanu poprzedniego, powiększone o VAT, obliczony w oparciu o właściwą stawkę.

Zgodnie z interpretacją Spółka może zaliczyć do KUP wartości netto ww. wynagrodzenia, które zostało udokumentowane wystawioną przez Wynajmującego fakturą, także wówczas gdy wydatek w postaci wynagrodzenia został poniesiony po zakończeniu prowadzenia w przedmiocie najmu działalności gospodarczej.

Dyrektor KIS w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Dodatkowo, należy wskazać, iż art. 15 ustawy o CIT nie zawiera wyłączenia, zgodnie z którym przychody muszą być uzyskane po poniesieniu danego kosztu, co oznacza że koszty mogą być poniesione również po uzyskaniu przychodu, np. jako konsekwencja zobowiązania zaciągniętego w związku z istniejącą w przeszłości możliwością uzyskania przychodów. Tym samym sekwencja zdarzeń, w której podatnik najpierw uzyskuje przychód, a dopiero następczo ponosi wydatek związany z tym przychodem nie niweczy charakteru takiego wydatku jako kosztu podatkowego. W świetle niniejszego, bez znaczenia pozostaje również okoliczność, że wydatek na Wynagrodzenie został poniesiony przez Wnioskodawcę faktycznie po zakończeniu prowadzenia w Przedmiocie najmu działalności. Nie zmienia to bowiem faktu, że Wynagrodzenie ma oczywisty związek z przychodami Spółki osiąganymi w okresie wcześniejszym.”.

Należne wynagrodzenie za przejęcie długu przez przejmującego, w części związanej ze spłatą kwoty głównej kredytu, nie będzie przychodem – tak orzekł NSA w wyroku z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1466/19.

W komentowanym wyroku NSA wskazał, że w wyniku przejęcia długu na podstawie art. 519 Kodeksu Cywilnego nie dochodzi do przekształcenia umowy kredytowej w inny stosunek cywilnoprawny. Tym samym kwota odpowiadająca wartości niespłaconego kredytu nie stanowi przychodu dla przejmującego dług.

Przystąpienie do długu za wynagrodzeniem może obniżyć wysokość przychodu podatkowego – tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. II FSK 1444/19.

Zgodnie z wyrokiem NSA, rozpoznanie przez przejemcę przychodu z tytuły należnego mu wynagrodzenia za przystąpienie do długu oznacza, że będzie on uprawniony do rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodu rzeczywiście poniesionych wydatków związanych ze spłatą tego długu, co w konsekwencji obniży wysokość przychodu z tytułu wynagrodzenia za przejęcie długu.

Zbycie nieruchomości gruntowych podlega opodatkowaniu VAT  jeżeli czynności podejmowane przez podatnika świadczą o tym, że zbycie następuje w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej – takie stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2022 r., sygn. 0114-KDIP1 3.4012.713.2021.2.KP.

Sprawa dotyczyła Spółki, która chciała nabyć nieruchomości od osoby fizycznej będącej czynnym podatnikiem VAT. Dyrektor KIS ocenił, że działania sprzedającego takie jak ogłaszanie się ze sprzedażą na portalach internetowych czy aktywne szukanie nabywców nieruchomości, przesądzają o profesjonalnym działaniu sprzedającego. Ponadto uznał, że sposób nabywania kolejnych działek przez sprzedającego miał charakter inwestycyjny. Działania podejmowane przez sprzedającego zostały uznane za wyraz jego działalności o charakterze profesjonalnym, a co za tym idzie, sprzedający w związku ze sprzedażą nieruchomości działał w charakterze podatnika VAT.

„każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. 

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług (…)” – stwierdził Dyrektor KIS.

To kolejna interpretacja potwierdzająca, że osoba fizyczna, która sprzedaje nieruchomość może być podatnikiem VAT z tytułu takiej sprzedaży i tym samym sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Okoliczność w jakim charakterze występuje sprzedający powinna być badana przy każdej transakcji tego typu.” – komentuje Jakub Świetlik vel Węgorek, doradca podatkowy w act BSWW legal & tax.

Dostawa Nieruchomości, na której położone są obiekty podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT – takie stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.537.2021.3.JO.

Sprawa dotyczyła Stron – czynnych podatników VAT, które zawarły umowę sprzedaży nieruchomości. Na działkach będących przedmiotem sprzedaży znajdowało się m.in. ogrodzenia z siatki oraz drogi wewnętrzne, które zostały wykazane przez sprzedającego w deklaracji na podatek od nieruchomości jako budowle. W komentowanej interpretacji Dyrektor KIS ocenił, że dla potrzeb opodatkowania VAT dostawę tych działek należy traktować jako dostawę gruntu zabudowanego budowlami. Ponieważ dostawa ta nie nastąpiła w ramach tzw. pierwszego zasiedlenia spełnione zostały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

POBIERZ

Potrzebujesz wsparcia? Masz pytania? Zadzwoń lub napisz.

Małgorzata Wąsowska
Doradca podatkowy / Wspólnik / Head of Tax Practice
+48 691 477 047
malgorzata.wasowska@actlegal-bsww.com

Jakub Świetlicki vel Węgorek
Doradca podatkowy / Starszy prawnik
+48 505 703 768
jakub.swietlicki@actlegal-bsww.com

Szymon Kokot
Doradca podatkowy / Aplikant adwokacki / Prawnik
+48 691 557 507
szymon.kokot@actlegal-bsww.com

Podatkowa strona nieruchomości. Cykliczny newsletter dla branży RE.

Pierwsze zasiedlenie części budynku nie oznacza, że zasiedlony został cały budynek – tak orzekł WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 18 stycznia 2022 r. sygn. I SA/GD 1091/21.

Sprawa dotyczy podatnika, który planuje dostawę budynku, którego część wynajmował, a pozostałej części nie wykorzystywał w żaden sposób (w tym dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej). WSA w Gdańsku uznał, że opisane wynajęcie części budynku powoduje pierwsze zasiedlenie wyłącznie tej części, a nie całości budynku. Tym samym skoro przepisy ustawy o VAT pozwalają na zwolnienie od VAT dostawy budynków budowli i ich części z wyjątkiem gdy (i) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, (ii) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata, zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy będzie podlegała wyłącznie ta część nieruchomości (wraz z przypadającą na nią częścią działki, na której stoi budynek), która została uprzednio wynajęta (oczywiście przy spełnieniu ustawowych przesłanek). Konsekwentnie w odniesieniu do pozostałej części budynku należy stwierdzić, że nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia, bowiem nie zostało rozpoczęte użytkowanie tej części budynku.

„WSA w Gdańsku słusznie uznał, że zasiedlona może zostać jedynie część budynku, a jej zasiedlenie pozostaje bez wpływu na pozostałą część tego budynku (czyli nie powoduje jej pierwszego zasiedlenia). Zasadniczo wydaje się to oczywiste jednak potrafi jeszcze budzić wątpliwości organów podatkowych”. – wyjaśnia Małgorzata Wąsowska kierująca zespołem podatkowym w act BSWW legal & tax.

Podatek VAT od zaliczki zapłaconej na poczet planowanej transakcji zakupu nieruchomości można odliczyć po spełnieniu formalności dot. opodatkowania VAT dostawy nieruchomości tj. po złożeniu oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia – takie wnioski płyną z wyroku WSA w Białymstoku z dnia 14 stycznia 2022 r. sygn. I SA/Bk 550/21.

Sprawa dot. Spółki, która zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości na podstawie, której zapłaciła zaliczkę na poczet przyszłej ceny. Przed ostateczną umową sprzedaży strony transakcji zaplanowały złożenie oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia z VAT transakcji i jej opodatkowaniu. W takim stanie faktycznym, WSA orzekł, że odliczenia VAT od zaliczki będzie możliwe po dokonaniu wszystkich formalności tj. po złożeniu oświadczenia i ostatecznym opodatkowaniu VAT całości transakcji sprzedaży nieruchomości.

Wydatki poniesione na organizację spotkania dla kontrahentów i klientów, które odbywa się jako uzupełnienie udziału podatnika w tragach branżowych stanową koszty uzyskania przychodów – tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 7 stycznia 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.540.2021.2.AW.

Sprawa dotyczy podatnika, który w związku z udziałem w tragach branżowych zorganizował dla swoich klientów i dostawców spotkanie o charakterze marketingowym i promocyjnym. W omawianej interpretacji Dyrektor KIS stwierdził, że skoro głównym celem spotkania było działanie reklamowe i marketingowe mające na celu kształtowanie popytu na usługi świadczone przez Spółkę, na spotkaniu zachęcano klientów do nabywania usług Spółki, były na nim prezentowane usługi podatnika, uczestniczy spotkania mieli możliwość indywidualnego zapoznania się z tym usługami, poczęstunek dla uczestników spotkania nie miał charakteru wystawnego i nie był głównym elementem spotkania, dlatego podatnik miał prawo zaliczyć koszty organizacji spotkania do kosztów uzyskania przychodów.

„Wskazane przez Wnioskodawcę wydatki poniesione na organizację spotkania będącego uzupełnieniem udziału Spółki w targach, a takie jak wynajmu sali wraz z usługą gastronomiczną w kwocie (…) zł oraz dodatkowe koszty związane z przygotowaniem dwóch rollup z informacjami o usługach świadczonych przez Spółkę, czy wynajmem sprzętu nagłaśniającego, który umożliwił szczegółowe przedstawienie oferty Spółki i informacji o zrealizowanych dotychczas projektach, opracowaniem prezentacji o Spółce, które przedstawiane były na laptopach przez pracowników Spółki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. – wskazał Dyrektor KIS.

„Zwracamy uwagę, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji tj. wydatków na usługi gastronomiczne nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji wydatków na poczęstunek jako kosztów reprezentacji czy świadczenia usług gastronomicznych ocenić należy bowiem wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków”. – komentuje Jakub Świetlicki vel Węgorek, doradca podatkowy w act BSWW legal & tax.

W przypadku likwidacji spółki kapitałowej, brak spłaty pożyczek otrzymanych od jej wspólników nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu na postawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT – takie stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 7 stycznia 2022 r. 0111-KDIB1-1.4010.546.2021.1.SG.

Sprawa dotyczyła spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która otrzymała pożyczki od swoich wspólników, natomiast pożyczki te nie zostaną spłacone przed, ani w trakcie postępowania likwidacyjnego spółki i w związku z tym będą stanowiły niespłacone zobowiązania Spółki na dzień zakończenia postępowania likwidacyjnego. Dyrektor KIS w omawianej interpretacji w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy, uznając, że niespłacone pożyczki nie będą stanowiły przychodu Spółki, w sytuacji gdy Spółka utraci swój byt prawny.

„Wartość ww. niespłaconych pożyczek, w przypadku gdy nie zostaną one spłacone przed, ani w trakcie postępowania likwidacyjnego Spółki i w związku z tym będą stanowiły niespłacone zobowiązania Spółki na dzień zakończenia postępowania likwidacyjnego i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, nie będą stanowiły dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT.” – skomentował Dyrektor KIS.

Wypłata dywidendy w formie świadczenia niepieniężnego tj. przekazania nieruchomości pociąga za sobą obowiązek zapłaty CIT przez spółkę dokonującą takiego przeniesienia – tak wynika z interpretacji podatkowej z dnia 21 stycznia 2022 r. 0111-KDIB2-1.4010.523.2021.2.BJ.

Sprawa dotyczyła sp. z o.o., która wydała zabudowaną nieruchomość gruntową w ramach wypłaty dywidendy za rok 2021 i za poprzednie lata. Wartość nieruchomości została wyceniona przez biegłego rzeczoznawcę w wysokości niższej od kwot niewypłaconych zysków z lat poprzednich. W interpretacji Dyrektor KIS uznał, że inaczej niż w przypadku wypłaty dywidendy pieniężnej (która to wypłata jest dla spółki wypłacającej dywidendę neutralna podatkowo) wydanie nieruchomości w ramach dywidendy (jako transakcja „datio in solutum”) spowoduje powstanie dla spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 14a ust. 1 tej ustawy.

„Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że wypłata przez Spółkę dywidendy w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie na rzecz wspólników prawa własności nieruchomości (wypłata dywidendy rzeczowej) jest wykonaniem świadczenia niepieniężnego z tytułu dywidendy (wypełnia hipotezę art. 14a ustawy o CIT) i powoduje powstanie u niej przychodu w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie tego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego”. – stwierdził Dyrektor KIS.

Poniesienie straty ze źródła przychodów, do którego zaliczają się przychody z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym powoduje brak możliwości skorzystania ze zwolnienia z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych także wówczas gdy strata nie wynika z transakcji z podmiotem powiązanym – takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2020 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.625.2021.2.IZ.

Sprawa dotyczyła podatnika, który zrealizował transakcję z podmiotem powiązanym. Przychód z tytułu tej transakcji zaliczył do przychodów innych niż zyski kapitałowej. Jednocześnie na skutek okoliczności niezwiązanych z tą transakcją wnioskodawca poniósł stratę z tego źródła przychodów. Dyrektor KIS uznał, że poniesienie opisywanej straty wyłącza możliwość skorzystania ze zwolnienia z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n ustawy o CIT.

„Brak obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11n pkt 1 lit. c) updop, należy ustalić w oparciu o stratę ze źródła przychodów, do którego zalicza się transakcję podlegającą temu obowiązkowi. Jeżeli transakcja dotyczy określonego źródła przychodów to należy zbadać, czy podatnik poniósł stratę tylko z tego źródła”.– wskazał Dyrektor KIS.

Odsetki, prowizje i różnice kursowe, które zostały zaliczone do wartości początkowej Nieruchomości i nie zostały zamortyzowane, a zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w związku z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży Nieruchomości powiększają wskaźnik EBITDA na potrzeby określenia limitu wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego na podstawie art. 15C ustawy o CIT – tak stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2022 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.543.2021.1.IZ.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (tzw. podatkowa EBITDA). W opisywanej interpretacji Dyrektor KIS w pełni potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym wskaźnik ten może zostać powiększony o odsetki, prowizje i różnice kursowe, które zostały zaliczone do wartości początkowej Nieruchomości i nie zostały zamortyzowane, a zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w związku z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży Nieruchomości.

Częściowe wycofanie przez wspólnika będącego osobą fizyczną wkładu wniesionego do spółki komandytowej będzie skutkować uzyskaniem przez tego wspólnika przychodu z zysków kapitałowych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych stwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2022 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.955.2021.1.NM.

Sprawa dotyczy komandytariusza. który wniósł do spółki kapitałowej wkład pieniężny. Następnie na skutek obniżenia w spółce wysokości wkładów wniesionych przez komandytariuszy otrzymał zwrot części wniesionego wkładu. Dyrektor KIS uznał, że w wyniku opisywanej sytuacji komandytariusz uzyskał dochód ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

„Reasumując, zmiana umowy spółki komandytowej skutkująca zwrotem Panu części wkładu dokonanego po uzyskaniu przez spółkę komandytową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, a wniesionego przez Pana do spółki komandytowej przed uzyskaniem przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będzie skutkować powstaniem po Pana stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. – skomentował Dyrektor KIS.

POBIERZ

Potrzebujesz wsparcia? Masz pytania? Zadzwoń lub napisz.

Małgorzata Wąsowska
Doradca podatkowy / Wspólnik / Head of Tax Practice
+48 691 477 047
malgorzata.wasowska@actlegal-bsww.com

Jakub Świetlicki vel Węgorek
Doradca podatkowy / Starszy prawnik
+48 505 703 768
jakub.swietlicki@actlegal-bsww.com

Szymon Kokot
Doradca podatkowy / Aplikant adwokacki / Prawnik
+48 691 557 507
szymon.kokot@actlegal-bsww.com