Miesiąc: czerwiec 2019

W dniu 9 maja 2019 roku Senat RP przyjął bez wprowadzania poprawek ustawę z dnia 26 kwietnia 2019 roku o zmianie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz niektórych innych ustaw („Nowelizacja”), która następnie w dniu 27 maja 2019 roku została podpisana przez Prezydenta RP.

Nowelizacja wejdzie w życie w dniu 26 czerwca 2019 roku.

W związku z powyższym przedstawiamy najistotniejsze w naszej ocenie zmiany wprowadzane tą Nowelizacją, które pozwolą na złagodzenie istniejących ograniczeń w obrocie nieruchomościami rolnymi:

1. Rozszerzono zakres przypadków, do których zastosowania nie będą mieć przepisy ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, m.in. o nieruchomości rolne położone w granicach administracyjnych miast, jeżeli w stosunku do tych nieruchomości została podjęta uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących lub uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej w rozumieniu w/w ustawy.

2. W myśl przedmiotowej Nowelizacji nabywcą nieruchomości rolnej nie musi być rolnik indywidualny w przypadku nabycia nieruchomości rolnej o powierzchni mniejszej niż 1 ha.

3. Skrócono z 10 do 5 lat okres, w ciągu którego nabywający nieruchomość rolną musi prowadzić działalność w postaci gospodarstwa rolnego, w skład którego weszła nabywana nieruchomość.

4. Znowelizowano ustawową definicję „gospodarstwa rolnego” oraz „osoby bliskiej” – zgodnie z Nowelizacją przez „gospodarstwo rolne” należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w którym powierzchnia nieruchomości rolnej albo łączna powierzchnia nieruchomości rolnych jest nie mniejsza niż 1 ha. W zakresie definicji „osoby bliskiej” ustawodawca zdecydował się na rozszerzenie kręgu osób bliskich o rodzeństwo rodziców oraz pasierbów.

5. Wskazano nowe podmioty uprawnione do ubiegania się o możliwość uzyskania zgody Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa na nabycie nieruchomości rolnej. Są to m.in.:

– uczelnie publiczne – jeżeli przedmiotowa nieruchomość jest niezbędna dla realizacji celów dydaktycznych lub dla prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych i będzie wykorzystywana na cele rolnicze,

– nabywcy nieruchomości rolnych nabywający nieruchomość rolną na cele publiczne w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto, zmodyfikowano warunki dotyczące poprzednio wskazanych podmiotów, tj. zbywcy nieruchomości rolnej oraz osoby fizycznej zamierzającej utworzyć gospodarstwo rodzinne.

6. Doprecyzowano tryb postępowania oraz przesłanki warunkujące wyrażenie zgody na nabycie nieruchomości rolnej w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa poprzez określenie wymogów, które powinien spełniać wniosek o wyrażenie zgody oraz wskazanie dokumentów, które należy do niego dołączyć.

7. Przedstawiono również zmiany w zakresie pierwokupu oraz prawa nabycia przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa.

8. Przewidziano utworzenie systemu, w którym zamieszczane będą nieodpłatnie ogłoszenia o zamiarze sprzedaży nieruchomości rolnych oraz odpowiedzi na nie, a także określono zasady publikowania oraz podstawowe warunki jakie powinno spełniać zarówno przedmiotowe ogłoszenie, jak i odpowiedź na nie.

Zmiany legislacyjne w zakresie przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego wyrażają tendencję do umożliwienia bardziej swobodnego dysponowania gruntami rolnymi na rzecz określonych podmiotów i w ściśle określonych przypadkach.

Jeśli macie Państwo pytania dotyczące zaprezentowanych zagadnień lub na temat innych kwestii związanych ze zmianami w przedmiotowej ustawie, pozostajemy do Państwa dyspozycji.

Kontakt
Michał Sołtyszewski
Adwokat / Wspólnik
michal.soltyszewski@actlegal-bsww.com
+48 22 420 59 59

Od 1 lipca 2019 r. najwięksi pracodawcy będą mieli obowiązek umożliwić swoim pracownikom przystąpienie do pracowniczych planów kapitałowych („PPK”).

PPK zostały wprowadzone ustawą z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2215, dalej „Ustawa o PPK”).

Przedstawiamy krótką informację dotycząca przepisów Ustawy o PPK.

1. TERMIN OBOWIĄZYWANIA

Ustawa o PPK weszła w życie 1 stycznia 2019 r., jednak termin od którego podmioty zatrudniające (m.in. pracodawcy, zleceniodawcy i podmioty, w których działa rada nadzorcza) będą miały obowiązek stosowania przepisów Ustawy o PPK uzależniony jest od liczby osób zatrudnionych w danym podmiocie w określonym dniu.

Jako pierwsze z dniem 1 lipca 2019 r. będą zobowiązane wprowadzić u siebie PPK podmioty zatrudniające, które w dniu 31 grudnia 2018 r. zatrudniały co najmniej 250 osób zatrudnionych. Mniejsze podmioty zatrudniające wprowadzać będą PPK później, kolejna grupa dopiero od 1 stycznia 2020 r. (co najmniej 50 osób zatrudnionych w dniu 30 czerwca 2019 r.).

Określając poziom zatrudnienia podmiot zatrudniający musi wziąć pod uwagę, iż pojęcie osoby zatrudnionej zawarte w Ustawie o PPK jest szersze niż pojęcie pracownika i obejmuje również m.in. osoby zatrudnione na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o świadczenie usług oraz członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tej funkcji.

2. DOBROWOLNOŚĆ UCZESTNICTWA

Uczestnictwo w PPK jest dobrowolne, choć osoba zatrudniona będzie automatycznie zaliczana do osób uczestniczących w PPK mogąc jednak na podstawie złożonej na piśmie deklaracji zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK. Rezygnacja nie będzie miała charakteru trwałego. Z jednej strony osoba zatrudniona, która zrezygnowała z oszczędzania będzie mogła w każdym czasie ponownie przystąpić do oszczędzania, z drugiej jeśli nie zdecyduje się na oszczędzanie będzie musiała swoją rezygnacje ponawiać co 4 lata.

Nieco inne zasady Ustawa o PPK przewiduje wobec osób, które ukończyły 55 rok życia. Jeśli taka osoba nie ukończyła 70 roku życia może uczestniczyć w PPK, jednakże wyłącznie na swój wniosek. Z uczestnictwa w PPK wyłączone są natomiast osoby, które najpóźniej w pierwszym dniu zatrudnienia ukończyły 70. rok życia.

WAŻNE

Podmiot zatrudniający nie może nakłaniać pracowników do rezygnacji z uczestnictwa w PPK. Takie działanie jest zagrożone odpowiedzialnością karną (kara grzywny w wysokości do 1,5% funduszu wynagrodzeń podmiotu zatrudniającego w roku obrotowym poprzedzającym popełnienie czynu zabronionego).

3. UMOWY DOTYCZĄCE PPK

Oprócz odprowadzania składek do podstawowych obowiązków podmiotu zatrudniającego związanych z PPK, należy konieczność zawarcia dwóch umów określających warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi. Pierwsza to umowa o zarządzanie PPK, zawierana między podmiotem zatrudniającym a instytucją finansową, druga to umowa o prowadzenie PPK, również zawierana między podmiotem zatrudniającym a instytucją finansową, jednak w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych, które decydują się na udział w PPK.

Podmioty zatrudniające zobowiązane do wprowadzenia PPK od 1 lipca 2019 r. będą musiały zawrzeć umowę o zarządzanie PPK najpóźniej do 26 września 2019 r., zaś umowę o prowadzenie PPK do 10 października 2019 r.

WAŻNE

Podmiot zatrudniający, który nie dopełni obowiązku zawarcia umowy o zarządzanie PPK lub umowy o prowadzenie PPK w przewidzianym terminie musi liczyć się z odpowiedzialnością karną (w pierwszym przypadku – karą grzywny w wysokości do 1,5% funduszu wynagrodzeń podmiotu zatrudniającego w roku obrotowym poprzedzającym popełnienie czynu zabronionego, w drugim – karą grzywny w wysokości od 1 000 zł do 1 000 000 zł).

4. WYSOKOŚĆ WPŁAT DO PPK FINANSOWANYCH PRZEZ PODMIOT ZATRUDNIAJĄCY I UCZESTNIKÓW PPK

Składki do PPK będą finansowane przez podmioty zatrudniające oraz uczestników PPK (osoby zatrudnione, które zdecydują się na tę formę oszczędzania). Ustawa o PPK wprowadza dwa rodzaje wpłat na PPK – wpłatę podstawową (minimalną) oraz wpłatę dodatkową, która jest uzależniona od decyzji odpowiednio uczestnika PPK oraz podmiotu zatrudniającego.

Wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający wynosi 1,5% wynagrodzenia. Podmiot zatrudniający może zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej, jednakże nie więcej niż 2,5% wynagrodzenia.

Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK wynosi 2% wynagrodzenia (w wyjątkowych przypadkach może być obniżona do 0,5 %). Uczestnik PPK może zadeklarować wpłatę dodatkową do PPK, sfinansowaną z jego środków, w kwocie do 2% wynagrodzenia.

Dodatkowo uczestnik PPK otrzymywać będzie dopłaty do PPK (powitalną, a jeżeli spełni wymagania określone przepisami Ustawy o PPK również roczną) ze środków Funduszu Pracy.

***

Powyższa informacja zawiera jedynie podstawowe informacje dotyczące PPK. Ustawa o PPK jest obszerna i obejmuje również szereg kwestii szczegółowych modyfikujących ww. zasady ogólne oraz precyzujących poszczególne zagadnienia.

W razie jakichkolwiek pytań zapraszamy do kontaktu:

Ewa Bieniak
Radca Prawny / Of Counsel
+48 22 420 59 59
ewa.bieniak@actlegal-bsww.com